[18+]Ο δεσμός [organ island]

Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια, καθαρός, με το φεγγάρι να δημιουργεί μικρές λάμψεις στο νερό. Εγώ βρισκόμουν ξαπλωμένη ανάσκελα, απαθής , χαμμένη στην σκέψη μου. Ένιωθα πως όλα ήταν απλά ένας εφιάλτης και σύντομα θα ξυπνούσα από αυτόν. Η Μάγια όπως πάντα καθόταν στην οκλαδόν. Γύρισα και την κοίταξα, αφου μέσα μου γνώριζα τι σκεφτόταν… όπως και εγώ έτσι και αυτή έψαχνε τον πατέρα της. Σηκώθηκα και πήγα και κάθισα δίπλα της.

Μάγια, θα τον βρούμε. Της είπα, περιμένοντας να δω ένα χαμόγελο να διαγράφεται στο πρόσωπό της. Γύρισε και με κοίταξε.
Όχι. Δεν θελω. Το πρόσωπό της ήταν σκοτεινό, φανέρωνε μίσος , απελπισία. Δεν ήξερα γιατί και δεν ήθελα και να ρωτήσω. Φοβόμουν.
Για την Μάγια δεν γνώριζα πολλά. Είμαστε φίλες , ναι αλλά σε καμιά από τις δυο μας δεν αρέσει να μιλάει για το παρελθόν. Ίσως να αναγκαστήκαμε να γίνουμε φίλες χάρη του κρις..

Το μυαλό μου πετούσε. Δεν ήθελα να φέρω άλλες δυσάρεστες αναμνήσεις στο προσκήνιο. Κούνησα το κεφάλι μου δεξιά αριστερά για να διώξω την σκέψη του Κρις… τότε ήταν που ένας υπέροχος , γλυκός ήχος χάιδεψε τα αυτιά μου. Ήταν ένας υπέροχος μελαγχολικός ήχος που σε ανάγκαζε να κλειστείς στον εαυτό σου. Ήταν η Μάγια που χάδευε απαλά με τα δάχτυλά της τις τρύπες του ξύλινου φλάουτού της , τα ρόδινα χείλη της φυσούσαν απαλά τον αέρα μέσα στο φλάουτο και τα μάτια της ήταν κλειστά, ταξίδευαν στο πουθενά. Εγώ σηκώθηκα και ανέβηκα πάνω στην πρύμνη κοιτάζοντας το πέλαγος. Ένα φως αχνοφαινόταν. Ένα πλοίο.

Μάγια!!! Της φώναξα και εκείνη με κοίταξε με ένα άγριο βλέμμα που της διέκοπτα το τραγούδι της.
Μία πιθανή απειλή βρίσκεται μπροστά μας!!! Τα μάτια της γούρλωσαν και πετάχρτηκε κρατώντας τώρα τα όπλα στην θέση που λίγο πριν βρισκόταν το όμορφο φλάουτο. Εγώ τράβηξα τα όπλα μου. Σβήσαμε το φανάρι και καθίσαμε χαμηλά μέσα στην βάρκα στην προσπάθειά μας να περάσουμε απαρατήρητες. Το  πλοίο τους περνούσε δίπλα μας. Δεν ήταν μαρινς. Πειρατες? Σκεφτηκα. Μπορεί. Δεν θα ήθελα να μάθω. Το πλοίο θύμιζε γαλέρα, ήταν τεράστιο. Ένα συναίσθημα ανατριχίλας με διαπέρασε καθώς το πλοίο σταμάτησε ακριβώς μπροστά μας και μία τεράστια σκοτεινή μορφή παρουσιάστηκε στην κουπαστή. Άκουσα μια φωνή να διατάζει να μας φέρουν επάνω.

Σχοινιά πετάχτηκαν  πάνω στην βάρκα μας και άνδρες άρχισαν να κατεβαίνουνουν στην βάρκα μας.
Ένας μας πλησίασε. Υποκλίθηκε μπροστά μας : παρακαλώ νεαρές μου κυρίες ακολουθήστε μας στον αρχηγό μας, κάντε ότι σας πούμε και δεν θα σας πειράξουμε. είπε
Σκέφτηκα πως δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Ήταν πάρα πολλοί και μία μάχη στην ανοιχτή θάλασσα δεν συνέφερε με μια γρήγορη εκτίμηση του πλοίου των εχθρών μας.
Μην ανησυχείτε θα δέσουμε την βάρκα σας πίσω από το πλοίο. ξαναείπε και άρχισε να σκαρφαλώνει με ένα απο τα σχοινιά
Εγώ κοίταξα την Μάγια η οποία ήταν φανερά τρομαγμένη και της έγνεψα καταφατικά. Έτσι ακολουθήσαμε τους άνδρες πάνω στο πλοίο.
Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά δεν ήξερα τι επρόκειτο να γίνει. Πάνω στο πλοίο τα ανδρικά λάγνα μάτια των μελών του πληρώματος μας έγδυναν. Τρελαινόμουν ήθελα να τους σκοτώσω όλους αλλά έπρεπε να κάνουμε υπομονή. Έτσι τους αγνόησα και συνέχισα να ακολουθώ μαζί με την Μάγια τον περίεργο τύπο που μας παρέλαβε από την βάρκα.